Kunstenares Ely Romero, gegrepen door de schilderijen van haar vader, begon te experimenteren met olieverf in Madrid, ze was toen 20 jaar. Daar schilderde ze haar eerste doeken met landschappen en gaf die weg.
Het was in de stad Gijón in de periode 2004-2006 toen ze zich toevertrouwde aan grafisch kunstenares Verónica García-Ardura. Romero vertelt dat deze gelegenheid haar hielp om haar liefde voor de klassieken bloot te leggen, de verering van het lichaam en het gelaat.
Een reeks gebeurtenissen maakte dat het persoonlijke leven van de kunstenares in elkaar stortte. Ze zegt dat dit leidde tot de deelname aan een werkproject waarbij ze logo's en beelden moest ontwerpen voor een bedrijf. De kunstenares vertelt dat in die periode haar geest ging openstaan voor sensualiteit en erotiek.
Na een tijd moest de maakster van “Cuerdas en el agua” (koorden in het water) verhuizen om in de buurt van haar familie te zijn. Romero zegt dat toen ze zich settelde en emotioneel tot rust kwam, in Calp woonde.
In de stad van de Peñón ging Romero verder met portretten maken en het in opdracht restaureren van gezichten met pastelkrijt op oude foto's. Maar bij haar bedoeling om verder te gaan met anatomische reproductie, was er iets dat haar belemmerde, ze voelde dat haar handen blokkeerden. Romero kon niet leven zonder de artistieke expressie vanuit haar innerlijk en was niet in staat dit probleem zelf op te lossen. Op dat moment leerde ze dat je moet leren om hulp te vragen en dat we niet alles in ons eentje moeten doen.
In die toestand meldde ze zich aan bij een workshop onder leiding van psycholoog-kunstenares Susana García Ungo. Zij hielp haar om haar potentieel een andere richting te geven. Zo ontdekte Ely Romero het onbeheersbare en oneindige karakter van het water en de toon die kleuren aan een beeld geven. Dit maakte voor Romero de weg vrij voor een nieuw soort werken. De kunstenares zegt dat ze niet weet of ze nog teruggaat naar het onderzoeken van gezichten, de huid en de uitdrukking van de menselijke ziel door middel van het fysieke. Inmiddels voelt ze dat ze op het punt is gekomen waar ze moet zijn.
“Cuerdas en el agua” (koorden in het water) stelt alle banden voor waar we in geloven. Dit suggestieve project begon met een eerste aquarel in een groepstentoonstelling vanwege de dag voor de uitbanning van geweld tegen vrouwen in 2016. Nu zijn er 10 werkstukken bij elkaar waarop Ely Romero de kijker wil meenemen langs kleurige landschappen en tegelijkertijd haar technieken tentoonspreidt.
In deze expositie gebruikt Romero verschillende elementen zoals koorden, polyesterpapier en aquarel.
Romero heeft geleerd dat het leven kunst is en geeft ons haar motto:
“Zing, dans, verf, bid, vang, schrijf, wat dan ook, maar vind een manier om je uit te drukken. Laat binnen niets binnen dat een treurig verhaal in de biologie van je lichaam achterlaat. Een onderdrukte emotie maken het vuil”.
De maakster van “Cuerdas en el agua” wil iedereen danken die haar heeft geholpen om het punt te bereiken waarop ze nu is.